مسرحية الـلـعـبـة
يارب لتكن يدك قبل يدى وليكن مجدك هـو شغلى الشاغل وإخفى ذاتى خلف الصليب وأظهر أنـت بـكل مـجـدك
تأليف وإخـراج
سـامـح نـبـيـل
بسم الصليب
****************
الفصل الاول
***********************
( يدق الباب تفتح يوستينا ويدخل صديق )
يوستينا : اهلا يا عمى اتفضل
صديق : ازيك يا يوستينا .. عاملة ايه ؟ امال امك واخوك فين ؟
يوستينا : جوزيف فى الشغل وماما جوه .. هنده هالك
صديق : استني بس تعالى انا عايزيك
يوستينا : خير يا عمى
صديق : اخبار الواد رامى معاكى ايه؟
يوستينا : كويس يا عمى .. رامى ابن عمى وزى جوزيف اخويا
صديق : من غير تهته على فكرة ابنى مبيخبيش عنى حاجة .. ها لسه زي اخوكى جوزيف
يوستينا : عمى .. متكسفنيش بقى
صديق : وتتكسفى ليه يا بنتى ابن عمك وبيحبك .. عموما انا جاى علشان اكلم امك واخوكى .. ها ايه رايك ؟
يوستينا : اللى تشوف يا عمى
صديق : الللى تشوفه يا عمى .. حاضر يا ستى .. دايوم المنى يا بنتى انا هلاقى احسن من بنت اخويا لابني
يوستينا : انا هدخل انده ماما ( تخرج وتدخل الام )
الأم : اهلا وسهلا ازيك يا ابو رامى
صديق : ازيك يا ام جوزيف عاملة ايه ؟
الأم : الحمد لله نشكر ربنا .. اهلا وسهلا
صديق : هو جوزيف هيتاخر
الأم : مش عارفة صدقنى ملوش مواعيد ثابتة .. زمانه جاى
صديق : معلش شال الهم بدرى .. الله يرحمك يا اخويا
الأم : نشكر ربنا على كل حال .. البركة فى ربنا وفيك انت برضه من يوم المرحوم مسبتناش ودايما بتسال علينا
صديق : ايه الكلام اللي انت بتقوليه ده .. ربنا اللى يعلم ان معزت ولادك زى ولادي بالظبط .. دول ولاد اخويا .. علشان كده ان جاى فى موضوع
الأم : خير يا ابو رامى
صديق : انا هدخل في الموضوع على طول من غير مقدمات ... انت عارفة ان رامى كبر .. واهوه فاضله كام شهر ويتخرج .. وانا طبعا مش هلاقي احسن من بنت اخويا تبقى مرات ابنى .. ادب واخلاق وكمال واصل .
الأم : وانت جاي تاخد راى يا ابو رامي .. البنت بنتك والواد ابنك دا يوم المنى .. رامى شاب مؤدب ومتربى وخادم جميل .. وكفاية انه ابن عمها .. انا طبعا موافقة .. بس المهم هو راي يوستينا
صديق : اكيد طبعا .. يبقي انت تاخدي راي ولادك وانا هعدي عليكم بكرة .. مش محتاجين اى حاجة؟
الأم : تعيش ربنا يخليك .. مستعجل انت لسه مشربتش الشاى
صديق : نشربه شربات انشاء الله
الأم : ان شاء الله .. مع السلامة يا ابو رامى ( تدخل يوستينا )
يوستينا : ايه ده وهو عمى صديق مشي
الأم : ايوه مشى ... المهم ايه رايك في اللي سمعتيه ؟
يوستينا : اللى سمعته انا مسمعتش حاجة
الأم : مسمعتيش حاجة ازاى .. انا شيفاكى وانت واقفة منتبهة لكل كلمة بس عاملة نفسك بتروقى الاوضة
يوستينا : عديها بقى يا ماما ..
الأم : عديها يا ماما .. المهم ايه رايك ؟
يوستينا : اللى تشوفوه يا ماما
الأم : انا مش موافقة
يوستينا : ازاي انت لسه كنت بتقولي انه شاب كويس ومؤدب وخادم
الأم : انا كنت بقول كده علشان عمك .. بس انا بصراحة مش عاجبنى ..
1
يوستينا : بس يا ماما رامى فعلا شاب كويس وانت عرفاه كويس
الأم : مين اللي قال انا عايزه اجوزك واحد يكون غنى .. علشان اضمن لك عيشة حلوة
يوستينا : انا مش مصدقة .. ماما انت اللي بتقولى كده .. انت اللي ربتينا على ان ربنا هو اللى بيدبر كل امور حياتنا .. دانت عاملة مشاكل كتير مع جوزيف اخويا بسبب كده .. تقومي انت اللي تقولى كده
الأم : يا بنتى الحياة صعبة والدنيا مبترحمش
يوستينا : امال ربنا فين في حياتنا .. خلاص ملوش دور
الأم : بس انا مش ناقصة وجع قلب .. هتاخدى رامي وتتحملى النتيجة
يوستينا : ايوه يا ماما .. واللي عالنا طول السنين دى هو اللي هيكمل
الأم : ربنا يحفظك يا يوستينا .. طبعا يا بنتي اللي عالنا طول السنين دى مش ممكن يسبنا
يوستينا : انا مش فاهمة حاجة ؟
الأم : انا يا بنتى كنت عايزة اشوف اللي ربيتك عليه ثابت جواكى ولا مع اول موقف في الحياة عيضيع .. ياريت جوزيف اخوكى كان زيك
يوستينا : يعني حضرتك موافقة
الأم : طبعا يا بنتى .. رامى شاب مفيش بعد كده
يوستينا : ربنا يخليكي ليا يا ماما
الأم : ويخليكم ليا يا بنتي .. .. بس لما يجى اخوكى ونشوف رايه ايه؟
يوستينا : اذا كان على جوزيف سهلة
الأم : انا داخلة اصلى محدش يدخل عليا
يوستينا : متنسيش بقى تصلي لي
الأم : وانا من امتى بطلت اصلى علشانك انت واخوكى ( تخرج الام ويدخل جوزيف ومعه صديقه هانى )
جوزيف : اتفضل يا هانى تعال
هانى : مساء الخير ازيك يا يوستينا
يوستينا : اهلا ازيك يا هانى
جوزيف : يوستينا اعمليلنا كوبيتين شاى .. الم سكان الشارع علشان نرفعهم من تقلهم
يوستينا : من عنيا شاى صعيدى من اللى هوه .. ( تخرج يوستينا )
جوزيف : بس يا عم هانى .. ومن ساعة مشفتها وانا مش قادر اتلم على نفسى
هانى : وبعدين يا عم انطونيو
جوزيف : تشوفها تقول ملاك من السما .. تسمع صوتها بلابل بتغنى .. تبص فى عنيها تنسى الدنيا ومافيها
هانى : المشكلة ان بعد الجواز . اجي اسالك .. هتقولى .. تشوفها تقول عفريت طلع من تحت الارض ... تسمع صوتها يجيلك صرع ... تبص في عنيها ترجع
جوزيف : يا ابنى دالناس الخايبة اللي زيك انا جوازي حاجة تانية جنة ونعيم وهنا
هانى : بس انت مقولتليش انت اتعرفت عليها ازاى
جوزيف : في الكنيسة
هانى : احنا هنقرع من اولها انت عمرك دخلت كنيسة يا ابنى .. ناقص كمان تقولي شوفتها وانت بتحضر القداس
جوزيف : يا ابني انا كنت رايح اخد يوستينا من هناك وانا مروح
هانى : اه اذا كان كده معلش .. المهم كمل
جوزيف : وانا داخل لاقيت فيبى صاحبة يوستينا واقفة عند المكتبة رحت اسالها عن يوستينا لاقيت كارن واقفة معاها
( ثم يذهب الي طرف المسرح بعد ان يظهر فيه فيبى وكارن )
جوزيف : مساء الخير .. ازيك يا فيبى
فيبى : جوزيف ازيك اخبارك ايه ؟
جوزيف : الحمد لله عايش .. المهم انت عاملة ايه
فيبى : الحمد لله .. نشكر ربنا .. عايز يوستينا
جوزيف : اه انا جاي اسال عليها .. هي فين
فيبى : هتلاقيها في اجتماع الخدام جوه عموما هما فاضلهم 5 دقايق والاجتماع يخلص
جوزيف : مساء الخير
فيبى : اعرفكم ببعض .. كارن كانت ساكنة فى المرج ولسه جاية امبابة من حوالى خمس ست شهور .. جوزيف اخو يوستينا عارفها طبع
2
كارن : اه طبعا عارفاها . اهلا وسهلا
جوزيف : اهلا بيكى .. وانت بتخدمي هنا
كارن : ايوه بخدم في اجتماع اعدادي
جوزيف : ان كنت بخدم في ابتدائي .. بس مش هنا فى كنيسة ابو سيفين
هانى : استنى . كنت بتخدم فى ابتدائى
جوزيف : تسليك امور يا عم
هانى : طيب كمل
كارن : خدمة ابتدائى جميل وسط الاطفال
جوزيف : اكيد طبعا .. المهم ماطولش عليك فى الكلام رغينا مع بعض لحد ما جات يوستينا وروحنا .. وطول السكة عمال اسال يوستينا عنها .. كانت بتشكر فيها وفى اخلاقها .. والمفاجاءة يا صاحبى عرفت انها قريبتك من بعيد
هانى : قريبتى انا ... كارن .
جوزيف : اللي عرفته انها بنت ابن عم ابوك .. انا لما عرفت كدة قولت لنفسي مفيش غير صاحب عمرى هو اللى هيخلصلي الموضوع ده
هانى : بنت ابن عم ابويا .. بنت عم صلاح
جوزيف : هى دي ؟
هانى : بس يا ابني دول علاقتنا بيهم شبه معدومة.. مفيش غير بابا هو اللي ليه علاقة بيهم .. وبعدين انت مش بتقول انها عارفة اختك ماتخلي يوستينا تكلمها
جوزيف : ما هي يوستينا بتكلمها .. بس مهما قالت يوستينا دى اختى .. يعنى الموضوع محتاج حد تانى يتكلم عنى .. حد تانى يكون قريب من الطرفين
هانى : والمطلوب منى ايه
جوزيف : المطلوب انك تكلمها عني وعن اهلى وعن مميزاتى .. تقولها انى من ساعة مشفتها صورتها مابتفارقش خيالى .. صوتها لسه فى ودانى .. عنيها ..
هانى : ( يقاطعه ) سحرهم طير عقلك .. خلاص يا عم انطونيو انت هتعيدهم تانى
جوزيف : لتكون نسيت
هانى : هو انا لحيقت .. عموما سيب الموضوع ده عليا.
جوزيف : بجد يا هانى
هانى : بجد يا روميو .. ممكن بقى تسيبنى اروح علشان عندى شغل الصبح
جوزيف : طيب متنساش يا هانى .. صورتها مابتفارقش خيالى
هانى : ( يقاطعه ) يا عم خلاص عارف عارف .. سلام
جوزيف : مع السلامة هكلمك بكرة علشان تقولي عملت ايه ؟( يخرج هانى ) يوستينا .. يوستينا( وتدخل يوستينا )
يوستينا : ايه كلمته ؟
جوزيف : اه .. وهيكلمها
يوستينا : ربنا يتمم لك بخير .. انا بصلي ليك وربنا يدخل
جوزيف : وربنا يدخل ليه .. الموضوع مش محتاج انا مرتب كل حاجة
يوستينا : لازم ربنا ...
جوزيف : ( يقاطعها ) بقولك ايه انا مش ناقصك كفاية على امك .. حضلى العشا
يوستينا : اما انا انهاردة عملالك فراخ تاكل صوابعك وراها
جوزيف : عملالي فراخ .. يبقى عايزة منى حاجة .. مشكلتك انك عارفة نقطة ضعفى
يوستينا : لا ابدا هو بس فيه موضوع صغير كده عايزة اخد رايك فيه
جوزيف : ادام فراخ يبقى موافق .. بس الحقينى
يوستينا : عنيا ثانية واحدة ( تحضر له الاكل ينهمر جوزيف في الاكل بينما تحكي له يوستينا )
جوزيف : يا حبيبتى تعالى
يوستينا : كنت من فترة كدة كلمتك عن رامى ابن عمك صديق .. لقيته بيقرب منى .. انا بصراحة كنت معجبة جدا بشخصية .. واسلوبه وقربه من ربنا .. بدء يصرح لى بمشاعره .. مش قادرة اوصف لك السعادة والفرح اللي كنت فيهم .. حسيت انى طايرة من الفرحة .. حسيت اني فى مكان كله ورد وزرع وانا عمالة اجرى .. سالنى عن رايى .. مقدرتش ارد عليه .. سيبته ومشيت .. وانهاردة عمك جه وطلب ايدى من ماما .. ماما وافقت وقالت عنه انه شاب كويس وكانت مبسوطة جدا .. انت ايه رايك فيه ؟
3
جوزيف : هو ده الموضوع ؟
يوستينا : ايوه . ايه رايك ؟
جوزيف : مش هلاقى احسن منه ليكى وكفاية انك بتحبيه
يوستينا : يعنى انت موافق ؟
جوزيف : طبعا يا بنتى .. رامى مش محتاج كلام .. بس بعد الاكل الحلوة دي محتاج كوباية شاى
يوستينا : تلم سكان الشارع علشان يرفعوها من تقلها
جوزيف : تمام ( يرن جرس التليفون ) . الو .. ايوه ياعم صديق .. الحمد لله كويس ... نعم اه عرفت .. وده سؤال يا عم طبعا موافق انا هلاقى احسن من رامى ابن عمى .. وبعدين دى بنتك برضه .. ربنا يخليك يا عمى .. خبر تانى حلو .. ايه بتقول ايه .. كسبنا قضية الارض اللي في البلد .. مش معقول .. الحمد لله .. اروح معاك بكرة استلم ميراث ابويا .. وده يطلع قد ايه ؟ .. ايه 10 فدادين .. من النجمة هكون عندك مع السلامة مع السلامة
جوزيف : يا سلام كل حاجة كده ميه ميه .. كارن هيكلمها هانى .. يوستينا هياخدها ابن عمها .. ومعايا 10 فدادين يعنى مليون الا ربع .. وامى تاخد نصيبها احطهولها في البنك وتعيش من فوايده .. يا سلام الواحد ينام وهو مطمن
( تدخل الام لتوقظه تجده ميت )
الأم : جوزيف جوزيف .. قوم يا جوزيف كفاية نوم .. جوزيف رد عليا .. رد عليا يا جوزيف .. جوزيف مات جوزيف مات .. رد عليا يا ابنى ( يدخل جوزيف )
جوزيف : ماما .. ماما .. انا هوه انا مامتش يا ماما ... ماما ردي عليا ( يدخل رفيق وهو يتحدث في الموبايل )
رفيق : ايوه .. يا فندم لا ... انا هناك بنفسى .. ايوه الميت واقف قدامى اهه .. زي العادة يا فندم واقف مش فاهم حاجة .. لا دي امه بتبكي عليه .. هخلص وهسلملك ورقه .. تحت امر سعاتك .. مع السلامة يا فندم .
جوزيف : يا استاذ .. حضرتك دخلت هنا ازاي
رفيق : ( ينظر في الموبايل ) حبيبى انت مت وامك بتصوت عليك .. ومتندهش عليها مش هتسمعك ( يتحدث فى الموبايل ) ايوه يا انتقال انا مش هقدر اجى على الغدا انهاردة .. عندى شغل .. هيكون ايه واحد مات .. الواد موتا عامل ايه .. علي فكرة انا قدمت له ورقه فى مدرسة الجنازات اللي فى شارع الكفن اللي ورانا .. ان شاء الله لما اتنقل وامسك اموات مصر الجديدة عيشتنا هتبقى فل .. طيب مش عايزة حاجة .. مع السلامة
جوزيف : هو فى ايه ؟
رفيق : كل خير ان شاء الله عايز تعرف ايه يا استاذ جوزيف ؟
جوزيف : انا عايز اعرف ايه اللي بيحصل ؟
رفيق : سعاتك مت من شوية يا استاذ جوزيف
جوزيف : مت ازاى انا كنت نايم كويس ومفيش اى حاجة
رفيق : مش شرط يا حبيبى .. الموت يبجى فى اي وقت
جوزيف : معقولة فجاءة كده
رفيق : كل اللي ماتوا بنسمع منهم نفس الكلمة .. فجاءة كده .. مع ان الموت هو الحاجة الوحيدة اللي مؤكدة فى حياتكم
جوزيف : طيب وحضرتك مين ؟
رفيق : انا اسمى رفيق .. ومهمتى اسلمك يا هنا يا هنا .. بس على الله تطلع هنا لحسن سكان هنا كتير اليومين دول
جوزيف : انا مش قادر اصدق
رفيق : لا صدق .. عموما سعادتك من حقك تشوف جنازتك .. وبعدها . باى
جوزيف : واضح ان وشك وش خير لازم تشاور هنا مش يمكن يكون هنا
رفيق : لا يعرف الانسان الا روح الانسان
جوزيف : عموما كويس انى كنت مرتب كل حاجة .. زي ما يكون قلبى كان حاسس
رفيق : مرتب ايه بقى انشاء الله
جوزيف : اختى وهياخدها ابن عمى .. وامى عمى هيديها نصيبها في الارض وتعيش منه .. كارن كنت مرتب لها مع هانى .. لكن الموت كان اسرع
رفيق : مسكين .. وانت كده ظبط كل حاجة .. على فكرة مفيش حاجة من اللي سعادتك قولت عليها هتمشى زي مانت عايز
جوزيف : ازاى مش ممكن
رفيق : شوف يا استاذ جوزيف المفروض انى اسلمك بعد الجنازة .. لكن انا هخليك تستنى شوية علشان تشوف بنفسك اللى هيحصل .. علشان تعرف ان الاتكال على ربنا هو الضمان الوحيد. ملعون من يتكل على ذراع بشر
جوزيف : اتفضل يا وش الخير
4
( يدخل صديق ومعه عطية )
رفيق : اسمع الحوار ده
صديق : خير يا استاذ عطية ؟ قالولي انك بعت لي
عطية : شوف يا مقدس انا قدرت اوصل لحل للقضية اللى بينك وبين ولاد سالم
صديق : يا استاذ عطية انا عارف انك المحامى بتاعهم .. انا عايزك تطمنهم .. اللي هتحكم بيه المحكمة انا راضى بيه
عطية : يا مقدس صديق المحاكم حبالها طويلة .. ومدام فى ادينا حل يبقى ليه المحاكم
صديق : قول الحل اللي عندك
عطية : مساحة الارض 60 فدان .. ولو قولنا انك كسبت القضية .. نصيبك هيكون 10 فدادين والباقى على اخواتك الخمسة واولادهم .. مظبوط
صديق : مظبوط ..
عطية : لكن ايه رايك لما يكون نصيبك 20 فدان
صديق : ازاي؟
عطية : لما القاضى يسالك عن عقد الملكية اللي معاك تقوله ضاع .. وبكده مش هيكون فيه غير عقد ملكية اولاد سالم .. ولاد سالم ياخدوا 40 فدان وانت 20 .. قولت ايه؟
صديق : انت اتجننت .. انا ابيع اخواتى والولادهم علشان 20 فدان
جوزيف : ياسلام يا عمي عمرك ماخيبت ظنى فيك ..
صديق : خليهم يبحبحوها شوية
جوزيف : يبحبحوا ايه .
عطية : طيب ايه رايك نخليهم 22 فدان
صديق : 25 فدان وقولهم مبروك
عطية : الله يبارك فيك ..
جوزيف : روح يا شيخ الله يخرب بيتك
رفيق : وادى الفلوس طارت
جوزيف : معقول عمى يعمل كده
رفيق : طب شوف ابن عمك هيعمل ايه؟
جوزيف : رامى .. ( يدخل رامى ويوستينا )
يوستينا : انت مش ملاحظ انك اتغير معايا ..
رامى : ولا متغير ولا حاجة انا بس مشغول شوية
يوستينا : لا انت متغير .. مبقيتش رامى اللي انا عرفاه
رامى : يوهه انت عايزة تتخانقى وخلاص
يوستينا : انا مش بتخانق انا عايز اعرف في ايه ؟
رامى : قولت لك انى مشغول
يوستينا : لا انت في حاجة مخبيها عنى
رامى : انا بصراحة ..لاقيت اننا ما ننفعش لبعض .. طباعنا مختلفة .. ميولنا مختلفة .. مفيش اتفاق بينا ابدا
يوستينا : من امتى الكلام ده ؟
رامى : من فترة بس مكنتش عايز اضايقك .. يوستينا انا اسف
يوستينا : لا ابدا .. انا اللي اسف
رامى : انت طبعا فاهمة كلامى
يوستينا : اكيد طبعا .. بعد اذنك
رامى : يا ساتر هم وانزاح .. كويس ان الارض طارت قبل الجواز والا كنت هاخد اكبر مقلب في حياتى .. كانت فكرانى دايب فيها .. بلا نيلة
جوزيف : يا انهار اسود ايه اللي بيحصل ده معقول
رفيق : ومش معقول ليه .. كل شئ جايز .. مش انت برضه كنت مرتب كل حاجة .. تعال نشوف هانى
جوزيف : لا كفاية كدة الله يخليك
رفيق : تعال بس .. هو لسه لحد دلوقت ميعرفش انك مت .. تعال نشوف هيقنع كارن بيك ازاى
جوزيف : انا من ساعة ما شوفتك وجالي الخير كله
رفيق : انا مالى انا بوريك وبس
5
هانى : مساء الخير يا انسة كارن
كارن : مساء النور .. انا اسفة انا معرفش حضرتك
هانى : انا هانى ابن الاشتاذ كرم .. ابن عم باباكى
كارن : اهلا وسهلا ..
هانى : فى الحقيقة انا كنت جاى علشان اكلم معاكى فى موضوع .. بخصوص واحد اسمه جوزيف .
كارن : جوزيف اخو يوستينا .. انت تعرفه
هانى : اعرفه دا صاحبى دا تؤام روحي .. دا حبيبى وانا عارفه
جوزيف : اخيرا الواحد سمع حاجة كويسة
كارن : معقول صاحبك
هانى : دا اكتر من اخويا .. وهو بصراحة كلمنى عنك كتير .. ملوش سيرة غيرك
جوزيف : اصيل يا هانى
كارن : استاذ هانى .. جوزيف مش اكتر من انه اخو واحدة زميلتى في الخدمة
هانى : بس بصراحة هو الموضوع بالنسبة له اكتر من كده .. اكيد اخته اتكلمت معاكى
كارن : هى فعلا اتكلمت معايا بس انا لسه بفكر
هانى : الموضوع مش محتاج تفكير. اسمحى لي اتكلم بصراحة معاكى واعرفك مين هو جوزيف .. دا حبيبى وانا عارفه
جوزيف : ايوه يا هانى قولها بقى .انى من ساعة مشفتها صورتها مابتفارقش خيالى .. صوتها لسه فى ودانى .. عنيها . سحرهم طير عقلي
هانى : انا جاى انهاردة علشان احذرك منه
جوزيف : ايه انت بتقول ايه الله يخرب بيتك
هانى : جوزيف ده كل يوم مع واحدة شكل .. دا حبيبى وانا عارفه
كارن : معقول .. بس دا مش باين عليه
هانى : وهو لو بان عليه كان هيقدر يضحك علي كل اللي ضحك عليهم دا تعلب ... دا حبيبى وانا عارفه
كارن : استاذ هانى انت متاكد من الكلام اللي بتقوله ؟
هانى : انسة كارن انا لما عرفت انك بنت عم صلاح .. قولت لازم اجى واحذرك .. دا حبيبى وانا عارفه
كارن : انا متشكرة جدا يا استاذ هانى
هانى : ما بلاش استاذ دى وخليها هانى .. دا احنا قرايب حتى .. انا بصراحة من ساعة ماشوفتك صورتى ما بتفارقش خيالى .. صوتك لسه بيرن في ودنى .. عنيكى سحرهم طير عقلى
رفيق : ايه رايك بقى فى صاحبك
جوزيف : دا حبيبى وانا عارفه
رفيق : عرفت بقى ان ربنا هو الضمان الوحيد .. اديك رتبت كل حاجة وفى النهاية كل حاجة باظت
جوزيف : ايوه عرفت بس للاسف عرفت متاخر
رفيق : يالله بقى يا حبيبى علشان اسلمك .. التقرير بتاعك جه .. مش قولت لك هنا
جوزيف : ايه ده هو انا هروح هنا
رفيق : اكيد ( ينده اثنين يجرونه وهو يصرخ )
جوزيف : لا سبونى لا سبونى ( إظلام ثم تدخل الام وجوزيف ما زال يصرخ ) لا سبونى لا سبونى
الأم : جوزيف .. جوزيف ..مالك يا ابنى في ايه ؟
جوزيف : هياخدونى علي جهنم
الأم : هما مين دول .. فوق فوق
جوزيف : ايه ده ماما مسكينة مش هتسمعينى
الأم : مش هسمعك ليه يا ابنى بسم الصليب عليك .
جوزيف : ايه ده انت سمعانى
الأم : ايوه يا ابنى سمعاك .. انت كنت بتحلم ولا ايه
جوزيف : بحلم .. ايه ده انا فى البيت
الأم : ايوه في البيت وعمك اتصل بيك علشان تروح معاه تستلم ميراث ابوك في ارض البلد
جوزيف : استلم ميراث ابويا .. امى انا كنت بحلم .. انا كنت بحلم .. اشكرك يارب .. اشكرك يا رب .. خلاص يا ماما من انهاردة هسلم حياتى بالكامل لربنا وهو اللي يدبر كل شئ خلاص ..انا فهمت الرسالة
الأم : لا دانت لازم تحكي لي ايه اللي حصل ( إظــــــــــــــــلام )
6
( يطرق الباب تفتح كارن وتدخل يوستينا )
كارن : يوستينا ..اتفضلى تعالى
يوستينا : ازيك يا كارن ؟
كارن : الحمد لله .. ايه يا بنتى متساليش كده؟
يوستينا : يعنى هو انت ولا جوزك بتسالوا فى حد .. دانا حتى اخته الوحيدة
كارن : انت بقالك اسبوعين مجتيش هنا
يوستينا : مع انى كل ما باجى البيت ده بفتكر احلى ايام عمرى .. دي كانت اوضتى .. وجوه كانت اوضة جوزيف .. وجنبها كانت اوضة ماما الله يرحمها
كارن : تصدقى لو قولت لك ان البيت فضى على من ساعة ما طنط ماتت
يوستينا : عزايا انها فى السما .. امال جوزيف فين ؟
جوزيف : كارن كارن
كارن : اهوه جوزيف جه
جوزيف : اهلا يوستينا ..ازيك
يوستينا : الحمد لله .. انت عامل ايه ؟
جوزيف : نشكر ربنا ... الله امال فين رامى ؟
يوستينا : رامى راح مشوار وقالى اسبقينى على هنا وانا جاى وراكى
جوزيف : عندى خبر بمليون دولار
كارن : خير في ايه ؟
جوزيف : فريد بيه صاحب المؤسسة جاى عندى في البيت هنا
كارن : انت بتتكلم بجد
جوزيف : جد الجد طبعا .. الراجل مبسوط جدا منى وعزم نفسه على العشا عندى
يوستينا : صاحب المؤسسة بنفسه
جوزيف : تخيلي يا يوستينا .. فريد بيه صاحب اكبر مؤسسة تجارية فى الشرق الاوسط هيجى عندى
كارن : انا مش مصدقة .. اكيد فيها منصب اعلى ليك طبعا
جوزيف : كارن انا لما اخد منصب اعلى يبقى بكفائتى مش بعزومة
كارن : انا مقصدش .. بس كون ان فريد بيه بيقرب منك كده يبقى اكيد عايز يعتمد عليك اكتر
جوزيف : المهم يوستينا ..لازم تكونى موجودة انت رامى يوم الحد الجاى
يوستينا : ان شاء الله ( يرن موبايل يوستينا ) الو ايوه يا رامى .. انت فين طيب تعال اطلع .. طيب خلاص
جوزيف : ايه هو فين؟
يوستينا : انا هنزل اصله واقف تحت مستنى هنبقى نعدي عليكم
كارن : يا بنتى خليكى انت ملحقتيش تقعدى
يوستينا : لا معلش .. انا هجيلك يوم الحد بدري علشان اساعدك
جوزيف : انا مش مصدق نفسي .. انا لما الراجل كلمنى افتكرته بيهزر
كارن : هو اللي زى ده يعرف يهزر
جوزيف : المهم عايزك بقي تعمليلنا حاجة تشرفنا
كارن : انا طول عمرى اكلى يشرف
جوزيف : بامارة المحشى اللي اتحرق اول امبارح
كارن : دا انا نسيت احط له ميه
جوزيف : والبسبوسة بتاعة عيد ميلاد مارينا .. كانت اول مرة اشوف بسبوسة اكسرها سيف يد
كارن : دا الدقيق زاد منى شوية
جوزيف : طب و
كارن : ايه الناس قاعدة بلاش فضايح
جوزيف : مش انت اللي بتقولى انا اكلى طول عمره يشرف
كارن : طب افتكر الكويس
جوزيف : عندك حق انا كنت بهزر معاكى ... امال مارينا فين ؟
كارن : مارينا جوه بتذاكر
جوزيف : تعالى نشوفها لحسن وحشتنى قوى
7
فريد : شكرا يا جوزيف علي العزومة الحلوة دى
جوزيف : يا فريد بيه انا مش قادر اوصفلك سعادتى بزيارة حضرتك لينا
فريد : انا ليا نظرة فى الشخص اللى قدامى.. وانت معدنك اصيل ونضيف وشخص امين .. علشان كده انا هعتمد عليك الايام اللي جاية
جوزيف : يا فندم دى ثقة كبيرة .. اتمنى انى اكون عند حسن ظن سعادتك
فريد : ويا تري الاستاذ رامى شغال فى ايه ؟
رامى : انا بشتغل فى شركة برمجيات
فريد : الكمبيوتر .. ملك العصر .
رامى : اكيد .. مفيش حاجة دلوقتى الا ودخل فيها
فريد : والاستاذ هانى
هانى : انا شغال فى محل ملابس فى الوكالة
فريد : الوكالة .. فكرتنى بايام جميلة
هانى : هو حضرتك تعرف الوكالة ؟
فريد : طبعا اول مكان اشتغلت فيه لما جيت من البلد .. ساعتها كنت مستلف فلوس التذكرة علشان اجى مصر اشتغل
هانى : هو حضرتك منين ؟
فريد : انا من المنيا من بنى مزار .. ( ينظر فى ساعته ) ياه الكلام خدنا ( يخرج ظرف من جيبه ) انا كنت عايز اجيب حاجة معايا لكن لما احترت .. قولت اسيبكم انتوا تجيبوا بنفسكم
جوزيف : يا فندم مفيش داعى دا كفاية تشريفك لينا
فريد : لا انا صعيدى وافهم فى الاصول .. استاذن انا
جوزيف : ما لسه بدرى يا فندم
فريد : معلش اصلى مرتبط بميعاد مهم .. فرصة سعيدة يا جماعة
هانى : احنا اسعد يا فندم
جوزيف : نتمنى نقابل سعادتك تانى
فريد : ان شاء الله مع السلامة
جوزيف : الف سلامة يا فندم شرفتنا مع السلامة ( يخرج ثم تدخل كارن ويوستينا )
كارن : ايه مشى .؟
جوزيف : ايوه وكان مبسوط جدا
يوستينا : دا طلع من العصاميين اللي بنوا نفسهم بنفسهم .. وصعيدى كمان
رامى : هو اللي فيه داء ميبطلوش
يوستينا : دانا سمعته وانا بجيب الكاسات من النيش
رامى : يا سلام كل ده عرفتيه وانت بتجيبى اللي الكاسات
هانى : عديها يا عم .. انا بقى عايز اقول حاجة ( يقطع النور ) ها ايه رايكم فى الكلام ده
كارن : احلى كلام بصراحة يعنى .. عموما النور مش هيتاخر ثوانى وهيجى
رامى : يوستينا يالا بينا احنا .. اه
يوستينا : ايه فى ايه ؟
رامى : اظاهر انى اتخبط فى الترابيزا ..
جوزيف : اتعورت ولا حاجة ؟
رامى : لا ابدا دى خبطة خفيفة .. يالا يا يوستينا
يوستينا : سلام يا جماعة .. تصبحوا علي خير
هانى : خدونى معاكم .. اشوفك بكرة يا جو
جوزيف : انشاء الله .. مع السلامة يا جماعة
كارن : جوزيف
جوزيف : ايوه يا كارن
كارن : تعال معايا نبص علي مارينا لحسن لو صحيت ممكن تتخض
جوزيف : يالا انا تعبت قوى وعايز انام ..
كارن : قبل ما تنام عايزاك تحكيلى كل كلمة اتقالت
جوزيف : طيب تعالى
8
( يرن الجرس تفتح كارن ويدخل فريد ومعه سمير )
كارن : فريد بيه اهلا وسهلا اتفضل
فريد : يا ترى جوزيف موجود؟
كارن : ايوه اتفضلوا .. ثانية واحدة
سمير : سعادتك متاكد ؟
فريد : ايوه متاكديا سمير .. كنت معزوم عنده امبارح ومجهز له ظرف فيه الف جنيه هدية منى .. وبدل مديله ظرف الفلوس ..اديته الظرف اللي خته من صوفيا
سمير : الظرف ده لو اتفتح تبقى مصيبة
فريد : والا مصيبة .. انا مش عارف ازاى ماختش بالى
سمير : عموما سعادتك هتطلب الظرف عادى على انه غلط .. يمكن يكون محدش فتحه
فريد : كفاية لحسن سامع صوت حد جاى
جوزيف : اهلا وسهلا يا فريد بيه
فريد : انا اسف انى جيت فى وقت زى ده
جوزيف : يا خبر دا بيت سعادتك فى اى وقت
فريد : فى الحقيقة امبارح وانا بطلع الظرف بتاعك طلعت ظرف تانى بتاع سمير .. فيه جواب تامينات وتوكيل علشان يخلص لنا طلبيات فى الجمارك .. وللاسف مكناش نقدر نستنى اكتر من كده لان كل ساعة تاخير فيها غرامة كبيرة علي المؤسسة .. وده يا سيدى الظرف بتاعك .. يا ترى الظرف التانى موجود ؟
جوزيف : فى الحقيقة انا ماخدتش بالى خالص يا فندم .. لاننا نمنا على طول بعد سعادتك ما نزلت ولسه صاحيين
سمير : طيب يا ريت تلحقنا بالظرف علشان مانتاخرش اكتر من كده
جوزيف : اه ثانية واحدة .. هو تقريبا كان هنا ( يبحث عنه في الصالة ) اعتقد انه كان هنا
فريد : شوف كده يمكن المدام حطيته فى حتة تانى
جوزيف : حاضر بعد اذنكم
فريد : اتفضل
سمير : كويس اننا جينا بدرى .. واضح انه ملحقش يفتح الظرف
فريد : ربنا يسترها .. سمير مش عايز حد يعرف من الجماعة باللى حصل .. انت عارف لوعرفوا هيعتبرونا كارت محروق والباقى انت عارفه
سمير : متقلقش يا باشا بس يارب نلاقى الظرف ونخلص من المصيبة دى
جوزيف : انا اسف يا فندم مش لاقى الظرف
فريد : نعم مش لاقيه ازاى
سمير : معلش اصل فريد بيه اعصابه تعبانة شوية من موضوع كده .. معلش يا استاذ جوزيف يا ريت تدور كويس على الظرف كل ثانية بتمر فيها خسارة على المؤسسة
جوزيف : صدقنى دورت فى كل حتة مش لاقيه
فريد : جوزيف دور تانى اقلب الدنيا عليه
جوزيف : حاضر حاضر
فريد : يا نهار اسود يعنى ايه مش لاقيه ؟
سمير : شوف يا باشا حاجة من اتنين ملهومش تالت .. اما الظرف موجود في البيت بس واقع تحت اى حاجة .. او جوزيف فتحه وقرا اللى فيه وعايز يستغل الموقف
فريد : يستغل الموقف ازاى ؟ يطلب فلوس يعنى ؟
سمير : مفيش غير كده
فريد : انا مستعد ادفع اى مبلغ
سمير : ما حنا لوعرضنا عليه فلوس وهو مفتحش الظرف.. يبقى احنا كده بنفضح نفسنا
فريد : والعمل انا خلاص اعصابى باظت
سمير : اهدا يا باشا .. لو الظرف فى البيت هيلاقيه .. لوجه وقال انه ملقيش الظرف .. يبقى فتح الظرف وعرف اللي فيه وساعتها يبقى كتب شهادة وفاته بنفسه
جوزيف : انا اسف يا فريد بيه مش عارف الظرف راح فين
فريد : جوزيف الظرف ده لازم يطلع باى تمن
جوزيف : نعم .. هو الظرف ده فيه ايه ؟
9
سمير : أ جوزيف خلينا نلعب على المكشوف .. الظرف هيروح فين ؟ فريد بيه نزل من عندك الساعة 12 بليل واحنا دلوقت الساعة 7.30 يعنى محدش لحق يجى عندك ونقول انه سرق الظرف
جوزيف : انا عايز اعرف الظرف ده فيه ايه ؟
فريد : انت عارف الظرف ده فيه ايه ؟ بس احب اقولك انك بتلعب بالنار .. النار اللي هتولع فى الدنيا كلها لو الظرف ده مجاش
سمير : يكفيك كام ؟ 100 الف .. 200 .. 300
فريد : نص مليون .. ايه رايك ؟
جوزيف : ياه قد كده الظرف ده مهم
سمير : واكتر من كده .. حضرتك تاخد الفلوس وتدينا الظرف ويا دار ما دخلك شر
جوزيف : ممكن اطلب طلب ؟
سمير : اتفضل
جوزيف : الظرف انا فعلا مش لاقيه بس ادونى فرصة ادور عليه
فريد : هدفع فيه ....
جوزيف : ( يقطعه ) انا مش بتاع فلوس .. الظرف بتاعك لو موجود فى بيتى هتاخد والموضوع انتهى .. حتى شركتك مش هدخلها تانى
سمير : بس احب اقولك حاجة صغير لو لعبت معانا هتخسر كتير ( تدخل مارينا )
مارينا : بابا كلم ماما
جوزيف : حاضر ثانية واحدة يا مارينا
سمير : بنتك دى .. تعالى يا حبيبتى .. اسمك ايه ؟
مارينا : مارينا جوزيف وهبة
سمير : روحتى المدرسة
مارينا : ايوه مدرسة الفرير دى لى سال .. فى KG 2
جوزيف : مارينا روحى شوفى ماما
فريد : جميلة قوى بنتك ربنا يخليهالك
جوزيف : فريد بيه الظرف بتاعك هيكون عند اخر النهار وكل شئ ينتهى
سمير : نتمنى كده يا استاذ جوزيف .. ومكفاتك محفوظة .
جوزيف : انا مش عايز حاجة ..
فريد : عموما احنا ميهمناش كل ده المهم الظرف .. سلام
جوزيف : سلام
كارن : ايه اللي انا سمعته ده .. وايه حكاية الظرف ده اللى عايزين يدفعوا فيه كل الفلوس دى
جوزيف : مش عارف .. المهم اننا نلاقى الظرف ده
كارن : ما حنا اقلبنا الدنيا عليه ملقناهوش
جوزيف : ازاى هيكون راح فين ؟ دا كان هنا بليل
كارن : زى ما يكون اختفى
جوزيف : محدش لحق يدخل عندنا
كارن : وحتى لو حد دخل مين اللي هياخده
جوزيف : كارن .. واضح ان الناس دى عندها استعداد تعمل اى حاجة علشان الظرف ده
كارن : جوزيف انا خايفة قوى .
جوزيف : متخافيش انشا الله هنلاقى الظرف ويخدوه ويغوره بعيد عننا
كارن : يارب يارب متسبناش يارب
جوزيف : ربنا مش هيسبنا .. بس اللي مجننى الظرف راح فين ؟
كارن : انا فاكرة ان امبارح بعد ما فريد بيه مشى الظرف كان على الترابيزة .. ولما النور قطع
جوزيف : استنى انت متاكدة ان لما فريد بيه مشى الظرف كان موجود على الترابيزة
كارن : ايوه انا متاكدة .. ولما النور قطع الجماعة كلهم مشيوا احنا دخلنا نمنا وصحينا لما جه فريد واللي معاه
جوزيف : طيب الصبح ماختيش بالك من الظرف كان موجود ولا لا
كارن : ماخدتش بالى انا لسه صاحية من النوم وفاكرة ان الدادة بتاعة مارينا جات علشان تاخدها
جوزيف : يبقى الظرف اتاخد امبارح
10
هشام : مساء الخير يا جوزيف
جوزيف : مساء النور يا هشام اتفضل
هشام : مجيتش اجتماع الاسرة امبارح ليه ؟
جوزيف : كنت مشغول شوية؟
هشام : مالك يا جوزيف فى ايه ؟
جوزيف : ابدا مفيش
هشام : احنا مع بعض فى خدمة واحدة .. وبنشارك بعض فى كل حاجة الفرح والضيق .. احكى لى يمكن اقدر اساعدك
جوزيف : انا واقع فى مشكلة كبيرة يا هشام
هشام : مشكلة ايه ؟
جوزيف : من كام يوم فريد بيه صاحب المؤسسة اللى بشتغل فيها كان معزم عندى وهو خارج حط ظرف فيه مبلغ هدية منه تانى يوم الساعة 7 الصبح لقيته بيخبط عليا هو وسمير مدير مكتبه .. لقيته بيعتذر لانه ادانى ظرف تانى غير بتاعى وطلب منى الظرف اللى عندى ..
هشام : طيب وايه المشكلة ؟
جوزيف : المشكلة انى دور على الظرف ملقتوش قلبت عليه البيت .. المشكلة الاكبر انى لما فريد بيه عرف كده لاقيته اتعصب واتنرفز .. دورت تانى ملقتوش .. ساعتها فضل هو سمير يعرضوا عليها فلوس علشان اديهم الظرف .. ولما قولتلهم انى فعلا مش لاقي الظرف .. هددونى
هشام : والظرف راح فين ؟
جوزيف : مش عارف ليلتها بعد ما فريد كان معانا رامى جوز اختى يوستينا وهانى صاحبى النور قطع خدو بعضهم ومشيوا وانا وكارن دخلنا نمنا على طول صحينا على خبط فريد وسمير الصبح
هشام : معرفتش منهم الظرف ده فيه ايه ؟
جوزيف : لا ... وكل يوم يكلمونى شوية يوعدونى بفلوس ومناصب فى المؤسسة وشوية بالتهديد
هشام : وانت ناوى تعمل ايه ؟
جوزيف : هعمل ايه انا سلمت الموضوع فى ايد ربنا وهو يدخل
هشام : ماقلناش حاجة انت ناوى تعمل ايه ؟
جوزيف : هسيب ربنا يحل الموضوع من عنده
هشام : لا يا جوزيف .. صحيح احنا لازم نسلم كل امورنا فى ايد ربنا بس لازم يكون لينا دور .
جوزيف : ازاى
هشام : فاكر معجزة اقامة لعازر
جوزيف : ايوه طبعا
هشام : المسيح لما قوم لعازر خلي الناس تعمل اللي يقدرو عليه وهو عليه الباقى
جوزيف : مش فاهم
هشام : قالهم ارفعوا الحجر .. لكن لعازر هلم خارجا دى محدش يقدر عليها غيره
جوزيف : انت عايز تقول ايه ؟
هشام : عايز اقول اننا نرمى هموما ومشاكلنا عند ربنا .. بس لازم نعمل اللي علينا وساعتها ربنا هيدخل ويعمل اللي احنا ما نقدرش عليه
جوزيف : فهمت قصدك .. بس انا مش عارف اعمل ايه ؟
هشام : دور وفكر شوف مين اللي ممكن ياخد الظرف .. وربنا هيساعدك لكن مترميش الموضوع وتقول ربنا هيدخل
جوزيف : عندك حق يا هشام
هشام : لازم نفرق بين التوكل والتواكل
جوزيف : اكيد انا كانت غايبة عنى النقطة دى
هشام : خد بالك من نفسك
جوزيف : ربنا موجود
هشام : هسيبك انا دلوقتى .. ولو احتاجت منى اى حاجة .. انا معاك فى اى وقت
جوزيف : متشكر يا هشام انا حاسس ان ربنا بعتك ليا علشان تقولى الرسالة دى
هشام : ربنا معاك .. اعمل اللى عليك وسيب الباقى على ربنا
جوزيف : صلى لي
هشام : صلوات القديسين
11
كارن : جوزيف الحقنى
جوزيف : مالك يا كارن فى ايه وايه الميه اللى عليكى دى
كارن : وانا راجعة من الشغل لاقيت واحد طلع لى من عربية رما عليها ميه والورقة دى
جوزيف : ( يقرا الورقة ) المرة اللى جاية هتكون مية نار .. بس علشان تعرف احنا ممكن نعمل ايه .. الظرف لازم يرجع .. والا .. اهدى يا كارن .. اهدى
كارن : اهدى انت مشفتش المنظر .. دانا لما رمى عليها الميه قلبى وقف.. جوزيف اتصرف يا جوزيف
جوزيف : طيب اهدى .. اهدى ( يرن الموبايل ) الو ايوه مين ؟
طلعت : ايوه يا استاذ جوزيف انا طلعت
جوزيف : اهلا يا استاذ طلعت اخبار حضرتك ايه ؟
طلعت : الحمد لله .. كنت عايز اخد رايك فى موضوع كده
جوزيف : تحت امرك
طلعت : ايه رايك فى هانى كرم .. انا عرفت انه صاحبك وقريب منك جدا
جوزيف : ايوه هو فعلا صاحبى .. خير فى حاجة ؟
طلعت : اصله عايز يشاركنى على قرية سياحية في الساحل الشمالى .. ومشروع زى ده عايز راس مال كبير .. انا سالت عنه قالولى انك انت اللى ممكن تفيدنى فى الموضوع ده
جوزيف : فى الحقيقة احنا اصحاب لكن وضعه المالى انا معرفوش كويس .. هو المشروع ده ممكن يتكلف كام؟
طلعت : تقريبنا فى حدود 8 مليون
جوزيف : 8 مليون .. دا مبلغ كبير قوى .. انا كان نفسي اساعدك بس انا فعلا مش عارف وضعه المالى يسمح ولا لا
طلعت : عموما انا متشكر واسف للازعاج
جوزيف : لا ابدا تحت امر فى اي وقت
كارن : ايه في ايه ؟
جوزيف : هانى عايز يشارك طلعت الجواهرجى على قرية فى الساحل الشمالى
كارن : وبعدين
جوزيف : هانى ( يرن الموبايل ) الو ايوه يا فريد بيه .. فلوس فلوس ايه ؟ .. انا مطلبتش فلوس ... مليون دولار .. صدقنى انا مطلبتش فلوس لان الظرف مش معايا انت مش عايز تصدقنى ليه ..
كارن : ماله فريد ؟
جوزيف : فى حد اتصل بيه وطلب منه مليون دولار قصاد الظرف
كارن : مليون دولار
جوزيف : مفيش غيره هو اللي اخد الظرف
كارن : هو مين ؟
جوزيف : هانى .. هانى الفترة الاخيرة سمعت انه استلف فلوس من ناس كتير .. وقبل زيارة فريد طلب منى فلوس قولت له يوم الاتنين نروح البنك انا وانت اسحب لك فلوس .. ودلوقتى عايز يشارك طلعت على قرية فى الساحل الشمالى
كارن : ايوه بس ايه اللى عرفه ان الظرف فيه حاجة مهمة تخص فريد
جوزيف : هانى لما سرق الظرف اخده علشان الفلوس اللى فيه .. واحد زى فريد بيه هديته لازم تكون حاجة كبيرة .. ولما فتح الظرف وعرف اللي فيه هدد فريد وطلب منه فلوس
كارن : بس خد الظرف ازاى ؟
جوزيف : اكيد لما النور قطع .. محدش كان شايف حاجة
كارن : يبقى تجيبه هنا وتواجهه
جوزيف : هو ده اللى كنت بفكر فيه ( يتصل بالموبايل ) . ايوه يا هانى .. عامل ايه ؟ .. كنت عايزك عدى عليا .. انت جاي لى فى السكة .. طيب وانا مستنيك .. معاك مين .. طيب اهلا وسهلا ( يقفل الخط ) جى على هنا ومعاه واحد صاحبه عايزينى في موضوع
كارن : هيكون عايزك فى ايه ؟
جوزيف : مش عارف عموما هشوفهم عايزين ايه وبعدها استلمه لوحده
كارن : طيب ولو قالك انه هو اللى خد الظرف ؟
جوزيف : الموضوع مش سهل كده .. الاول لازم اعرف الفلوس اللى هيشارك بيها طلعت هيجيبها منين ؟
كارن : يارب .. يارب استرها
جوزيف : يارب استرها
12
جوزيف : اهلا يا هانى اتفضل
هانى : اقدم لك الملازم تامر
جوزيف : اهلا وسهلا .. اتفضلوا .. فى ايه يا هانى
هانى : اتقل ... دا بقى جوزيف اللى كلمت حضرتك عنه
تامر : اهلا يا استاذ جوزيف ..
هانى : شوف بقى يا سيدى احنا عايزين منك خدمة
جوزيف : خير ؟
تامر : الاستاذ هانى بحكم شغله فى الملابس بيجيب بضاعة من بورسعيد .. وفى الجمارك اتفتش كتير لحد ما بقى محل ثقة .. وفى اوقات كتير بيعدى على طول
هانى : وكنت دايما باخد معايا سواق اسمه حمزة .. من يومين كده لقيت حمزة بيعرض عليا ان فى جماعة عندهم بضاعة عايزينى اعديها معايا
تامر : طبعا مخدرات .. وعرضوا على هانى نسبة 10% من البضاعة
هانى : يعنى المرة الواحدة ممكن اخد فيها ارنب
تامر : والاستاذ هانى جه وبلغ واحنا طلبنا منه انه يجاريهم .. وعدينالهم مرتين لحد دلوقت
هانى : وعلشان يثقوا اكتر تامر بيه طلب منى انى انشر بين الناس انى معايا فلوس .. رحت راسم نفسي على طول واتكلمت مع عم صابر جارى علشان اشترى المحل بتاعه وكلمت طلعت الجواهرجى علشان اشاركه على قرية سياحية ..وكلمت حشمت السمسار يشوف لى فيلا اشتريها
تامر : علشان لما يسالوا عليه يطمنوا اكتر .. وعن طريق هانى نقدر نقبض على الشبكة كلها
جوزيف : يعنى انت رفضت الفلوس دى يا هانى
هانى : ايوه طبعا .. مالك مستغرب ليه ؟
جوزيف : لا ابدا .. برافوا عليك يا هانى .. ايه بقى المطلوب منى ؟
تامر : بالمراقبة .. عرفنا ان واحد من اهم عناصر الشبكة واخد شقة فى البيت اللى قدامك .. الظاهر بتاعها انها مكتب للعمالة فى الخارج .. واحنا محتاجين نحط اجهزة مراقبة وتصنت قريب منه ..
هانى : انا طبعا قولت مفيش غير جو هو اللى ممكن اثق فيه لان المراقبة دى لو اتكشفت .. يبقى انا رحت بلاش
جوزيف : انا معنديش مانع البيت كله تحت امركم
هانى : مش قولت لك يا تامر بيه .. داحبيبى وانا عارفه
تامر : استاذ جوزيف .. احنا متشكرين جدا وعموما المراقبة مش هتقعد غير يومين.
هانى : وعشان الشكل العام يبقى طبيعى .. هيجى واحد ياجر الاوضة منك على انه شاب من بنى سويف وبيدرس هنا .. ولما المراقبة تخلص هيقول ان الاوضة معجبتوش ويمشى
تامر : استاذ جوزيف اظن حضرتك مش محتاج اوصيك على سرية الموضوع .. احنا لولا ثقة هانى فيك مكناش قولنا لحضرتك التفاصيل دى كلها
جوزيف : اطمن يا تامر بيه ..
تامر : اشكرك واتمنى نرد لك الخدمة دى
جوزيف : كنت عايز اقول لحضرتك على حاجة .. ( صوت فريد : لو البوليس عرف حاجة عن موضوع الظرف يبقى على وعلى اعدائي .)
تامر : خير اامر
جوزيف : كنت .. عايز اقول ..
تامر : مالك يا استاذ جوزيف فى ايه ؟
جوزيف : لا ابدا ... اه ال.. انتوا هتحتاجوا الاوضة امتى ؟
تامر : الاجهزة هتكون معنا كمان يومين انشاء الله
جوزيف : طيب انا هجيب حد ينضفها ..
هانى : متشكرين يا جو .. بس متنساش روحى دلوقت فى ايدك
جوزيف : متقلقش يا هانى وربنا معاكم ويوافقكم
هانى : انا واثق ان ربنا هيوفقنا ونقدر نتخلص من شر الناس دى
جوزيف : وانا مبسوط انى هساهم معاكم
تامر : طيب نستاذن احنا بقى
جوزيف : مع السلامة ( يخرجون .. )
13
جوزيف : سمعتى اللى حصل ؟
كارن : ايوه .. سمعت .. مش ممكن يكون هو اللى اخد الظرف لانه لو بيمد ايده كان قبل الفلوس اللى اتعرضت عليه
جوزيف : مظبوط .. كده يبقى مفيش غير ( يدق الباب .. يفتح جوزيف ويدخل فريد وسمير ) ادخلى انت يا كارن
فريد : ازيك يا جوزيف بيه .. بقى كل ده يطلع منك .. صحيح اللى تحسبه موسى يطلع فرعون .. لا فرعون ايه .. شيطان
سمير : مليون دولار يا مفترى طيب قول مليون مصري تبقى مبلوعة شوية
جوزيف : لا دولار ولا مصري .. انا مطلبتش حاجة
فريد : ما كفاية بقى من التمثلية البايخة دى ..
جوزيف : انتوا مش عايزين تصدقونى ليه
سمير : لاننا متاكدين ان الظرف معاك
جوزيف : الظرف مش معايا .. صدقونى
فريد : عموما احنا جايين علشان نتفاهم فى التسليم
جوزيف : يا فريد بيه صدقنى انا مطلبتش حاجة
سمير : ما احنا عارفين انك مطلبتش لان لو انت اللى اتصلت هنعرف صوتك
جوزيف : اعمل ايه علشان تصدقونى ؟
فريد : انا مش عارف انت ليه مصر على اللف والدوران
سمير : متخافش يا جوزيف .. لو الظرف رجع ومحدش عارف اللي فيه غيرك .. هتاخد الفلوس والموضوع ينتهى
جوزيف : وعايزنى اصدقك .. لو الظرف معايا مش ممكن تسبونى اعيش لحظة واحدة بعد ما تاخدوه .. لانى هكون كشفت سركم وبقيت خطر عليكم
فريد : مظبوط علشان كده نصيحة منى لما تاخد الفلوس اهرب بيها لانى لو مسكتك ..
سمير : عموما احنا بنجهز المبلغ .. بس هياخد وقت علشان نجيبهولك زى ما سعادتك .. اقصدى زى ما مرسالك طلب مليون دولار ورق صغير .. مش متسلسل
فريد : دانت طلعت ميه من تحت تبن
جوزيف : ممكن اعرف ايه اللي جوه الظرف
فريد : ( يضحكون ) عايز تعرف ايه اللى جوه الظرف .. عموما انا كمان هعمل نفسي عبيط واقولك .. الظرف فيه كشف باسماء عملائنا فى طابا الاسماء الحقيقة والحركية والمعلومات اللى جمعها كل واحد ..
جوزيف : عملائكم ..
سمير : ايوه .. انت فاكر ان المؤسسة دى طلعت وكبرت من حتت شركة صغيرة
فريد : كان لازم يكون في عوامل تانية مساعدة تختصر الوقت
سمير : والمجهود .. المؤسسة دى كان لازم تكبر باى تمن
فريد : كان لازم نوصل بسرعة .. ونودع الفقر اللى فضل شبحه ملازمنى من يوم ما تولدت
سمير : علشان كده كان قدامنا الهدف ومش مهم الوسيلة
جوزيف : قصدكم انكم ..
فريد : ايوه .. بس احب احزرك ان الظرف ده لو حد عرف عنه حاجة كلنا هنموت
سمير : جوزيف من الاحسن ليك ولينا ان الظرف ده يبقى سر بينا .. واحنا من ناحيتنا مكتمين على الخبر لان الجماعة لو عرفوا بالموضوع .. يبقى عليه العوض فينا
فريد : معادنا بعد بكرة .. سلام
جوزيف : مش ممكن انا اكيد بحلم ( تدخل كارن )
كارن : دا مش حلم دا كابوس كابوس ومش عايز يمشى ... جوزيف لازم نلاقى الظرف والا كلنا هنضيع
جوزيف : كده مفيش قدامنا غير رامى ..
كارن : مش يمكن يكون هانى وعامل التمثلية دى علشان منشكش فيه
جوزيف : الكلام ده لو جه لوحده وحكى اللى قال عليه .. وكمان موضوع المراقبة اللى هتيجى كمان يومين بتاكد الكلام
كارن : بس اصل رامى
جوزيف : ( يقاطعها ) استنى انت فاكرة ليلتها لما النور قطع ..
كارن : ايوه .. هو اول واحد قال يالا بينا نمشى
جوزيف : وهو ماشى فاكرة ايه اللى حصل ؟
كارن : قصدك لما اتبخط فى الترابيزة
14
جوزيف : مظبوط .. الباب الناحية دى ايه اللى يخليه يروح ناحية الترابيزة
كارن : انا شكيت فى كده بس
جوزيف : بس ايه ؟ مفيش غيره
كارن : بس ايه اللى هيخليه يسرق الظرف ؟
جوزيف : رامى ساب الشركة من حوالى شهرين وبعدها خسر اللى وراه واللى قدامه فحكاية البورصة اللى دخل فيها دى .. ايه اللى هيمنعه انه يسرق الظرف .. ولما فتحه وعرف اللى فيه اتصل بفريد وطلب منه الفلوس
كارن : معقول يكون رامى
جوزيف : ومش معقول ليه .. ماهو ماكنش فى حد غيره هو وهانى وهانى طلع برئ .. يبقى مفيش غيره
كارن : يمكن يوستينا
جوزيف : ايه ؟ يوستينا لالا انا عارف يوستينا كويس دى عمرها ما عملت حاجة زي دى ابدا
كارن : لكل شئ بداية
جوزيف : قصدك ايه ؟
كارن : قصدى انها بتمر بنفس ظروف رامى جوزها .. ممكن تكون اخدت الظرف ولما فتحته
جوزيف : ( يقاطعها ) لالا يوستينا متقدرش تعمل كل ده .. لكن رامى ممكن يخطط ويتصل ويهدد وياخد فلوس
كارن : انا خلاص مش قادرة تعبت .. تعبت
جوزيف : ان شاء الله ربنا هيحلها .. بقولك ايه ادخلى انت نامى وبكرة نكمل كلامنا
كارن : وانت ؟
جوزيف : انا هقعد شوية ( تخرج ) . يارب انت عارف انى مليش غيرك .. يارب انا متاكد انك لما بتسمح بتجربة بتدى معاها النعمة اللى تخلينا نقدر نستحمل .. ساعدنى يا رب .. انا واثق انك مش ممكن تسيبنى ولا تتخلى عنى .. يارب انت وعدت وقلت ادعونى فى وقت الضيق انقذك فتمجدنى .. وانا يارب بتمسك بوعدك ده وبقول ساعدنى
( يدخل رجال ثم يقومون بربط جوزيف )
رجل 1 : ازيك
جوزيف : انتوا مين ؟
رجل 2 : احنا سفراء عزرائيل .. الظرف بتاع فريد فين ؟
جوزيف : اه انتوا تبع فريد ؟
رجل 1 : الله يرحمه .. لا يا حبيبى .. فريد هو اللى تبعنا
رجل 2 : انت طبعا مش محتاج اننا نقولك احنا مين .. احنا اللى اعلى من فريد .. مفهوم
جوزيف : انا لواعرف طريق الظرف كنت اديته لفريد من زمان .. انا بدور عليه وقربت اوصل للاخده
رجل 1 : الفلوس جاهزة .. الظرف فين ؟
جوزيف : صدقونى الظرف مش معايا دلوقتى
رجل 2 : معلومة صغيرة .. احنا صبرنا قليل جدا
رجل 1 : انت مش طلبت من فريد مليون دولار .. اهم
جوزيف : انا مطلبتش حاجة .. الظرف مش معايا ( يضربونه )
رجل 1 : الظرف هيطلع يعنى هيطلع
جوزيف : مش معايا صدقونى
رجل 2 : هاتو البت دى
مارينا : ماما الحقينى
كارن : لا بنتى بنتى ( يضربها احدهم من الخلف فيغما عليها )
جوزيف : ارجوك بنتى لا
رجل 1 : خلصنا الظرف فين ؟
جوزيف : معرفش صدقونى معرفش
رجل 2 : مش عارف ليه يا اخى مش قادر اصدقك ( يصوب عليها المسدس ) قدامك 5 ثوانى
جوزيف : ابوس ايديكم بنتى لا
رجل 2 : 1
مارينا : بابا الحقنى
رجل 2 : 2
جوزيف : ارجوك ادونى فرصة هجيب لكم الظرف من اللى اخده
15
رجل 2 : 3
مارينا : بابا .. الحقنى يا بابا
رجل 2 : 4
جوزيف : لا بنتى لا لا
رجل 2 : 5 ( يطلق النار )
جوزيف : مارينا
مارينا : بابا بابا ( يدخل فريد )
فريد : المرة اللى جاية هيكون المسدس حقيقى
جوزيف : مارينا .. مارينا .. فريد بيه
فريد : ايوه لسه عايش ... دول رجالتنا .. دا من حسن حظك .. لان الجماعة ميعرفوش الهزار
جوزيف : ارجوك يا فريد بيه ادينى فرصة لحد بكرة بس وانا هجيب لك الظرف
فريد : عموما دى قرصت ودن .. يالله يا رجالة ( إظــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلام )
( يدق الباب ويدخل رامى )
جوزيف : تعال يا رامى
رامى : ايه يا جوزيف فى ايه ؟
جوزيف : رامى . فاكر عزومة فريد بيه
رامى : ايوه طبعا .. ليه؟
جوزيف : فريد بيه قبل ما يمشى ساب ظرف هنا .. فاكر
رامى : ايوه .. ما تفهمنى فى ايه ؟
جوزيف : الظرف اختفى يوم ما كنتوا هنا
رامى : وبعدين ؟
جوزيف : اللى خد الظرف كان فاكران فيه فلوس بس الظرف مطلعش فيه فلوس .. الظرف طلع فيه ورق يودى فريد بيه فى داهية .. طبعا انت مش محتاج اقولك
رامى : انت بتقول ايه .. انا مش فاهم حاجة
جوزيف : اللى كانوا موجودين .. هانى وانت ويوستينا .. هانى رفض ملايين اتعرضت عليه فى موضوع تانى يعنى لو كان هو اللى سرق الظرف كان قبل الفلوس اللى اتعرضت عليه
رامى : انت تقصد ايه ؟
جوزيف : انت ايه اللى خلاك تيجى ناحية الترابيزة وانت خارج ؟
رامى : كنت باخد مفاتيحى من عليها فتخبط فيها
جوزيف : مفاتيحك و الظرف ؟
رامى : انت اتجننت ولا ايه ؟
جوزيف : رامى الناس دى فاكرة انى انا اللى خدت الظرف .. حولو حياتى جحيم بسبب الظرف ده .. ولو ماخدوهوش هيموتونا كلنا .. دول رموا ميه علي كارن وقالوا المرة اللى جاية هتكون ميه نار .. وكانوا هيموتوا مارينا .. ادينى الظرف ارجوك
رامى : ظرف ايه انا معرفش حاجة عن الظرف ده ..
جوزيف : ماهو مفيش غيرك .. انت اللى اخدته
رامى : انا صحيح من غير شغل وخسرت فلوسى بس مش ممكن توصل لدرجة انى اسرق
جوزيف : يا رامى اوعى تفتكر انك بعد ما تديهم الظرف وتاخد الفلوس هيسبوك ..
رامى : انت مش عايز تصدقنى ليه ؟
جوزيف : لان مفيش غيرك
رامى : جوزيف انا عمرى ما فكرت امد ايدى لحاجة غيرى
جوزيف : اللعبة انتهت يا رامى بس خد بالك لو مصارحتنيش ممكن كلنا نموت
رامى : لعبة ايه .. انا معرفش حاجة عن الظرف ده
جوزيف : امال مين اللى خده .. مفيش غيرك ممكن ياخد الظرف ويطلب فلوس ويهدد فريد .. بس كل ده على حسابى انا
رامى : عموما انا مش هارد عليك لانى مقدر الظروف اللى حكيتها .. بس عايزك تتاكد ان الظرف مش معايا .. ويوم ما الظرف يطلع انا مسامحك .. انا هسيبك وهعدى عليك بليل تكون هديت
جوزيف : امال مع مين .. يارب يارب ارحمنى يار ب
16
( يدق الباب ويدخل فريد وسمير ومعهم مايكل )
جوزيف : ايه ده فى ايه ؟
فريد : انت تعرف البيه ده
جوزيف : ايوه اعرفه ماله فى ايه ؟
مايكل : انا مليش دعوة .. انا مليش دعوة
سمير : لعبة جميلة بس للاسف متلعبيتش صح للاخر
جوزيف : لعبة ايه ؟
فريد : من يوم ما اللى خد الظرف ابتدى يتصل بينا .. وطبعا كان بيتصل من كباين فى الشارع
سمير : كل مرة من كابينة مختلفة .. حطينا احتمال انه ممكن بيغلط ويتكلم من كابينة مرتين
فريد : علشان كده كنت حاطط على كل كابينة استعملها.. راجل من عندى .. لحد ما الاستاذ استخدم كابينة من اللى اتكلم فيهم قبل كده ورجالتنا مسكوه
جوزيف : مايكل هو اللى كان بيكلمكوم
مايكل : انا مليش دعوة انا مجرد مرسال
جوزيف : مرسال لمين انطق
فريد : لا دى مفاجاءة .. ومفاجاءة ماكنتش ممكن تخطر على بالنا ابدا
جوزيف : مين ؟
سمير : دلوقتى تعرف كل حاجة
جوزيف : انطق يا مايكل .. مين اللى اخد الظرف
مايكل : سامحنى يا جوزيف . . سامحنى .. بس صدقنى مكناش فاكرين الموضوع هيوصل لكده
جوزيف : انطق يا مايكل مين اللى خد الظرف .. انت مكنتش موجود ساعتها
مايكل : انا مكنتش موجود لكن اللى خد الظرف كان موجود
جوزيف : مين رامى ؟
مايكل : لا
جوزيف : هانى
مايكل : لا
جوزيف : امال مين ؟ انطق
مايكل : اللى خد الظرف ..
كارن : انا اللى اخدت الظرف يا جوزيف
جوزيف : انت مش معقول مش ممكن
فريد : لا معقول المدام هى اللى اخدت الظرف .. بس للاسف وقعت هى واخوها فى اخر لحظة
جوزيف : كارن ..لالالا
سمير : الظرف فين يا مدام ولا تحبى نخليكى تقرى بطريقتنا
كارن : محدش فيكم هيقدر يمس شعرى مننا
فريد : ومالك بتقوليها بثقة قوى كده
كارن : انا عارفة انا بقول ايه
سمير : ويا ترى ايه اللى هيمنعنا
كارن : هتدونى الفلوس وتاخدوا الظرف وكل واحد يروح لحاله
فريد : يا سلام بالبساطة دى
كارن : ايوه .. وعلشان منكترش فى الكلام .. انا عارفة كويس انكم بعد ماتخدوا الظرف هتموتونا كلنا .. علشان كده .. فى نسخة تانية موجودة عند شخص ما .. لو مستلمش منى تليفون كل ساعتين .. هيسلم الورق
فريد : برافو خطة هايلة .. بس احب اقولك اننا ممكن نخليكى تتصلى بالشخص ده وطمنيه .. او نخليكى تجيبى منه النسخة اللى عنده .. بطريقتنا
كارن : ممكن اتصل باى حد غيره .. وممكن يكون فى نسخ تانية
سمير : وهتفضلى بقى طول عمرك تتصلى بيه كل ساعتين
كارن : طبعا لا ... لانى بعد ماخد الفلوس هطير على بره بكرة الصبح .. وعايزة اطمنكم .. النسخ اللى عندى طول ماحنا حلوين مع بعض.. مش ممكن جنس مخلوق ممكن يوصلها .. اما لو حاولتوا تضيقونى .. مش هسلم الورق للبوليس ..لا هنشره فى كل الجرايد .. ادى اللعبة وادى قوانينها .. الفلوس بقى علشان منضيعش وقت بعض
17
فريد : سمير اديها الفلوس
كارن : وادى الظرف بتاعكم ( ياخذون الظرف ويخرجون ) مايكل روح انت دلوقت
مايكل : ونصيبى ؟
كارن : بعدين مش دلوقت .. روح
مايكل : لا انا اخد حقى دلوقت مش يمكن تسافرى وتسبينى
كارن : انا بقولك روح دلوقت وهعدى عليكم قبل ما اسافر
مايكل : بس
كارن : مش عايزة كلام تانى
مايكل : امرك
جوزيف : مش ممكن .. لالالا .. انا اكيد بحلم بحلم ( يضرب نفسه ليفيق )
كارن : كفاية.. انت مبتحلمش
جوزيف : مبحلمش يعنى انت فعلا اللى اخدتى الظرف وخططتى ودبرتى ونفذتى
كارن : ايوه انا .. وكسبت
جوزيف : كسبتى .. كسبتى ايه ؟
كارن : كسبت مليون دولار ..
جوزيف : هو ده اللى كسبتيه
كارن : جوزيف احنا ( يضربها بالقـلم )
جوزيف : احنا ايه ؟ احنا ايه ؟ .. دمرتى حياتنا وكنا هنموت بسببك .. كانوا هيقتلوا بنتك
كارن : انا مكنتش عافة ان كل ده هيحصل
جوزيف : امال كنت فاكرة ايه ؟ .. ليه ايه اللى ناقصك علشان تبصى للفلوس دى .. احنا عمرنا مااحتاجنا .. من ساعة متجوزنا واحنا مسلمين حياتنا فى ايد ربنا وهو اللى كان بيعولنا .. كن بنحس بسعادة كبيرة لما نتزنق ونلاقى ربنا يحلها بطرق عجيبة .. دايما رامين حمولنا عليه ومفيش مرة نسينا.. كل مرة بنقول فيها يارب بنلاقيه معانا
كارن : بس انا تعبت من العيشة دى .. فيها ايه لما نكون اصحاب ملايين
جوزيف : بالطريقة دى
كارن : مش مهم الطريقة المهم النتيجة .. تعال نسافر ونعيش حياتنا
جوزيف : وتقبلى ازاى اننا نعيش بفلوس حرام ..
كارن : الحرام اننا نندفن بالحيا وغيرنا يعيش
جوزيف : ومين قالك انك بكده هتعيشى .
كارن : لا هعيش واتمتع واعمل كل اللى نفسى فيه .. واجيب كل اللى انا عايزاه
جوزيف : للاسف مش هتلحقى
كارن : يعنى ايه ؟
جوزيف : الفلوس دى لازم تتسلم للبوليس
كارن : لا مش ممكن بعد ما عملت كل ده جاى تقولى تسلمها .. مش ممكن
جوزيف : الفلوس دى متقعدش فى بيتى ابدا
كارن : لا الفلوس دى انا ضحيت بحاجات كتير علشانها ومش هسمح لاي حد انه ياخدها منى ..
جوزيف : ( يحاول اخد الفلوس منها ) سيبى .. سيبى الفلوس
كارن : لا محدش هياخدها .. دى بتاعتى .. دى ملكى انا ( تبدا فى الضحك الهستيرى ) دى ملكى انا مش ممكن اسيب اى حد ياخدها منى .. انا لازم اتمتع بيها ( تدخل مارينا )
كارن : الفلوس دى بتاعتى .. هجيب كل اللى نفسيى فيه
مارينا : ماما ... ردى عليا يا ماما
كارن : كل اللى اتحرمت منه هجيبه .. هعيش هعيش
مارينا : ماما انت بتعملى ايه ؟ ردى عليا
كارن : هلف العالم هشوف الدنيا.. خلاص هكون من الاغنيا
جوزيف : كارن .. كارن
كارن : اى حاجة هشوفها هشتريها ( تضحك الى الجنون .. عندها ياخد جوزيف مارينا فى حضنه وهو ينظر الى كارن وهى تضحك الى ان تجن )
